Erik de Bree

Biografie

Erik de Bree (Haarlem, 1977) zijn stijl doet denken aan de romantische inslag van verval en confronteert met het verwarrende, sublieme karakter van natuurrampen of de humane destructie. Er gaat immers zoveel schoonheid schuil achter het verval. Het herinnert ons aan de eindigheid van leven en als wij er niet meer zijn, dat het bewijs van ons bestaan nog overeind blijft. De deconstructie, afbraak en manipulatie van afbeeldingen is een centraal thema in het werk van Erik de Bree. In zijn werkproces is het aanbrengen en verwijderen van elementen even belangrijk en speelt willekeur een grote rol. Door delen van de verschillende media die hij gebruikt te verwijderen wordt een ketting van toevalligheden ingezet, totdat de afbeelding vorm krijgt. Zijn werk gaat niet over het verstrijken van de tijd of de romantiek van de vergankelijkheid, maar over het grijpen van het toevallige en het creëren van ruimte en context voor het onverwachte. Gesteund door de Van Vlissingen Art Foundation ging Erik in 2013 naar de Azoren. Zijn intentie was om de natuur te fotograferen, maar al snel werd hij verliefd op het verval van gebouwen, muren en garagedeuren. Toch maakte hij ook veel geslaagde landschapsfoto’s en bewerkte deze met chloor om in lijn te blijven met zijn voorgaande werk.