Klassiek Griekenland

Tussen 500 en 100 voor Christus ontwikkelde de Griekse beschaving op het gebied van kunst, filosofie, literatuur, wiskunde en politiek. De daaruit voortkomende idealen zijn later van grote invloed op de westerse opvattingen. Athene groeide uit tot een uiterst sterke stadstaat en kende een bijzonder vruchtbare uitbarsting van creatieve kunst. De artistieke invloed van het klassieke Griekenland was zo groot dat het herbelevingen kende tijdens de Romeinse tijd en de Renaissance. Vooral de klassieke Griekse beeldhouwkunst is van bijzondere kwaliteit. De Grieken hadden meer dan hun voorgangers een verdergaande natuurgetrouwheid, grotere ruimtelijkheid, nadruk op rustige poses en reële draperende kleding. De Griekse schilderkunst kan het beste beoordeeld worden aan de hand van beschilderingen op de Griekse vazen. Op de oudste vazen zijn sporen van het Egyptische systeem te herkennen: de figuren worden en profiel afgebeeld en zien hun ogen eruit alsof men ze van voren zag. Ook wilden de Griekse kunstenaars nog steeds de omtrekken van hun figuren zo duidelijk mogelijk weergeven en trachtten ze naar een evenwichtig ontwerp van het menselijk lichaam. Wat wel veranderde ten opzichte van de Egyptische stijl was dat ledematen niet meer volledig en stijf waren afgebeeld. Daarnaast zorgde de ontwikkeling van de ‘verkorting’, waarbij de schilder vertrouwde op hetgeen hij zag, voor een omwenteling in de schilderkunst. Voor het eerst werden voeten van voren afgebeeld! De schilder- en beeldhouwkunst was in deze tijd van een uitzonderlijke schoonheid. Mensen gingen er voor het eerst over discussiëren zoals zij voorheen deden over gedichten en toneelstukken. Zij prezen de schoonheid of bekritiseerde de vorm en stijl.